एक गोष्ट जी आपल्या सर्व नातेसंबंधांना धोका देते

(English Version: “The One Thing That Threatens All Relationships”)

सर्व नातेसंबंधांना धमकावणारी एक गोष्ट तुम्ही अंदाज लावू शकता का? कटुता! याचा परिणाम विवाह, मंडळी आणि इतर सर्व गोष्टींवर होतो. निरोगी ख्रिस्ती जीवनासाठी कटुता ही सर्वात धोकादायक पीडा आहे. सामान्य सर्दी पेक्षाही वेगाने पसरत आहे, ते एखाद्याच्या आध्यात्मिक जीवनातील चैतन्य नष्ट करते. हा “आत्म्याचा कर्करोग” आहे आणि दरवर्षी लाखो बळींचा दावा करतो.

तरीही, या महामारीवर इलाज आहे. आणि हा इलाज इंग्रजी भाषेतील सर्वात सुंदर शब्दांपैकी एका शब्दात आढळतो—“क्षमा करा.” जरी “क्षमा करा” हा सामान्य शब्द असला तरी, त्याचे खरे सार शेवटच्या भागात आहे, “देणे.” फोर-गीव [क्षमा] म्हणजे एखाद्याने आपल्याशी केलेल्या चुकीपासून मुक्तता देणे. याचा अर्थ बदला घेण्याचा कोणताही अधिकार सोडणे आणि एखाद्याच्या हृदयात कटुता निर्माण करण्यापासून परावृत्त करणे.

बायबल केवळ अपेक्षाच करत नाही तर ख्रिस्तींना क्षमाशील लोक होण्याची आज्ञा देखील देते. याला दुसरा कोणताही आरोग्यदायी पर्याय नाही. विश्वासणाऱ्यांना क्षमा करण्याचा सराव करण्याच्या सर्वोच्च दर्जाकडे बोलावले जाते. देवाने क्षमा केल्याप्रमाणे आम्हाला क्षमा करण्यासाठी बोलावले आहे, “एकमेकांबरोबर दयाळू आणि कनवाळू व्हा. आणि देवाने ख्रिस्तामध्ये क्षमा केली तशी एकमेकांना क्षमा करा.” [इफिस 4:32. कलस्सैकर ३:१३ देखील पहा].

होय, क्षमा करणे ही सोपी प्रक्रिया नाही. कधीकधी, आपण विचारांशी संघर्ष करू शकतो जसे की, “काही उपयोग नाही. ते मला पुन्हा दुखावतील. प्रथमतः मी त्यांना कधीच क्षमा करायला नको होते. ते कधीही बदलणार नाहीत.” अशा पापी विचारांपासून आपण सावध राहिले पाहिजे! देवाने आपल्या मुलांना इतरांना क्षमा करण्यास मदत करण्याचे वचन दिले आहे आणि “खोटे बोलणे देवाला अशक्य आहे” [इब्री 6:18]. म्हणून, आम्हाला हार मानण्याची गरज नाही.

आपण विश्वास ठेवला पाहिजे की देव आपल्या अंतःकरणात कार्य करत आहे आणि या परीक्षांमधून आपल्याला सामर्थ्यवान बनवत आहे. त्याला आपली उभारणी करायची आहे—आपल्याला तोडने नाही. तथापि, कधीकधी, बांधण्यासाठी तोडणे आवश्यक आहे. जर आपण पवित्र आत्म्याच्या सामर्थ्यावर विसंबून राहिलो तर आपल्याला विजय मिळेल.

आपल्या अंतःकरणात कटुता जपण्याकारणी आपण देवाची क्षमा मिळविण्याचा प्रयत्न केला पाहिजे. या पापावर मात करण्यासाठी ही पहिली पायरी आहे. मग ज्यांनी आपल्याला दुखावले आहे त्यांना क्षमा करण्यासाठी आपण त्याच्याकडे शक्ती मागत राहिली पाहिजे. आणि प्रत्येक वेळी जेव्हा आपल्याला इतरांच्या पापांची आठवण करून दिली जाते तेव्हा कटुतेचा विचार येतो तेव्हा आपण आपल्या स्वतःच्या पापांबद्दल दीर्घ आणि कठोर विचार केला पाहिजे.

कोणीतरी लिहिले, “क्षमाशील अंतःकरण असलेल्यांना त्यांच्या स्वतःच्या पापाबद्दल दीर्घ स्मृती असते, परंतु इतरांच्या पापांबद्दलची छोटी स्मृती असते. त्यांच्या स्वतःच्या पापाची दीर्घकाळ टिकणारी स्मृती दुःखदायक आहे, परंतु स्मरण आनंद उत्पन्न करते कारण त्यांचे अंतःकरण येशूमध्ये क्षमा करण्याच्या नवीन स्वातंत्र्यावर प्रतिबिंबित करते. जेव्हा ते त्यांच्या विरुद्ध पाप केलेल्या इतरांना तीच क्षमा करण्यास सक्षम असतात तेव्हा त्यांचे अंतःकरण समान आनंदाने भरते.”

मला एका बायकोबद्दल वाचल्याचे आठवते जी तिच्या पाळकाकडे तिच्या पतीच्या अश्लील-चित्र पाहण्याच्या पापाबद्दल सांगण्यासाठी गेली होती. तिने त्याचा सामना केला आणि परिणामी, त्याने पश्चात्ताप केला आणि तिची क्षमा मागितली. तरीही, ती त्या पापाकडे दुर्लक्ष करू शकली नाही आणि म्हणून ती तिच्या पाळकाकडे गेली की त्याने हे पाप केले आहे आणि ती त्याला सोडण्याचा कसा विचार करत आहे. तिचे हृदय तिच्या पतीविरुद्ध इतके कडू होते, ज्याला त्याच्या कृत्याबद्दल पश्चात्ताप झाला होता, की तिच्या अंतःकरणात कटुता जपण्याचे तिचे चालू असलेले पाप पाहण्यात ती अपयशी ठरली. हाच पापाचा धोका आहे!

आपल्याकडे इतर लोकांच्या पापांची स्पष्ट दृष्टी आणि स्मरणपत्र आहे [त्यांनी पश्चात्ताप केल्यावरही], तरीही आपण आपल्या पापांबद्दल इतके आंधळे आणि विसरलेले आहोत! म्हणूनच आपण जाणीवपूर्वक इतरांच्या पापांऐवजी आपल्या पापांवर चिंतन करण्याची सवय लावली पाहिजे. गर्विष्ठ, स्वधर्मी आणि क्षमाशील अंतःकरणाला दुसरा इलाज नाही!

खरंच, जेव्हा आपल्याला त्याची गरज असते तेव्हा क्षमा हा एक सुंदर शब्द कसा आहे हे अविश्वसनीय आहे, परंतु जेव्हा आपल्याला ते द्यावे लागते तेव्हा कुरुप शब्द होतो. एका लेखकाने ते चांगले मांडले: आपण क्षमा केलेले उधळपट्टीची मुले, किती लवकर स्वधर्मी मोठे भाऊ बनू शकतो.

क्षमा न करणे हे अविश्वासू लोकांचे वैशिष्ट्य आहे [रोमकरांस 1:31, 2 तीमथी 3:3]. पवित्र शास्त्र वारंवार सांगते की दयाळू आणि क्षमाशील आत्म्याने ख्रिस्तीचे वैशिष्ट्य असले पाहिजे [1 योहान 3:10, 14-15]. जर आपल्या जीवनाचा नमुना कडू आणि क्षमा  न करण्याचा असेल तर आपण आपल्या जीवनाचे प्रामाणिकपणे परीक्षण केले पाहिजे की आपण पापांसाठी देवाची क्षमा चाखली आहे की नाही.

थॉमस वॉटसन म्हणाले, “आपल्या पापांची क्षमा झाली आहे की नाही हे पाहण्यासाठी आपल्याला स्वर्गात जाण्याची गरज नाही. आपण आपल्या अंतःकरणात डोकावून पाहू आणि आपण इतरांना क्षमा करू शकतो का ते पाहू या. जर आपण करू शकलो तर देवाने आपल्याला क्षमा केली आहे याबद्दल आपल्याला शंका घेण्याची गरज नाही.”

आम्ही कलवरी पर्वतावर उभे असताना, वधस्तंभावर लटकलेल्या, रक्तस्त्राव झालेला, जखम झालेल्या आणि टोचलेल्या येशूला पाहून तुमच्या पापांसाठी मोठ्याने ओरडत आहे, “बापा, त्यांना क्षमा कर, कारण ते काय करत आहेत हे त्यांना माहीत नाही” [लूक 23:34] किंवा स्तेफनाकडे पाहून, ज्याला दगडमार करून ठार मारले जात होते, तो म्हणाला, “प्रभु, यांचे हे करणे त्यांच्या माथी पाप असे मानू नको!” [प्रेषितांची कृत्ये 7:60], तरीही आपण कटुता धरून राहू शकतो का? तरीही आपण म्हणू शकतो का, “मी त्या व्यक्तीला माफ करणार नाही?” आपण देवाची क्षमा घेऊ शकतो, त्याचा गैरवापर करू शकतो आणि त्यापासून दूर जाऊ शकतो असा विचार करण्याइतके आपण मूर्ख आहोत का? आपण स्वतःला नम्र करू या, खरोखरच पश्चात्ताप करूया आणि इतरांना क्षमा करण्यासाठी देवाच्या कृपेसाठी ओरडू या. तसे न केल्यास, आपण देवाकडून कठोर शिक्षा भोगण्याची खात्री बाळगू शकतो.

तुम्ही विचारू शकता, “लोकांनी त्यांच्या कृत्यांचा पश्चात्ताप केला नाही तर? तरीही मी त्यांना माफ करतो का?” उत्तर हे आहे: जर लोकांनी पश्चात्ताप केला नाही तर ते आपल्या हातात नाही. कटुता निर्माण होण्यापासून स्वतःचे रक्षण करणे आणि नेहमी क्षमा करण्यास तयार असलेले हृदय विकसित करणे एवढेच आपण करू शकतो. जर लोकांनी पश्चात्ताप केला नाही तर एक निरोगी नाते असू शकत नाही.

देवासोबतच्या आपल्या नातेसंबंधातही, जर पाप्याने पश्चात्ताप केला नाही तर त्याचा किंवा तिच्या देवाशी संबंध असू शकत नाही. माझा मुद्दा हा आहे की समोरच्या व्यक्तीने पश्चात्ताप केला नाही तरीही कटुतेला बळी पडण्यापासून स्वतःचे संरक्षण करणे. देव त्यांच्या पापांचा सामना करेल―तो न्यायाधीश आहे. म्हणून, आपण निर्णय स्वतःच्या हातात घेऊ नये. आणि त्याच वेळी, रोमकरांस 12:17-21 आणि लूक 6:27-28 मधील शिकवणींनुसार जे आपल्याला त्रास देतात त्यांच्यासाठी आपण शक्य तितके चांगले करत राहिले पाहिजे.

तुमच्या आयुष्यात असे कोणी आहे का, ज्याला तुम्ही क्षमा करायला तयार नाही? कदाचित, तो पती किंवा पत्नी किंवा पालक किंवा मंडळीचा सदस्य असु शकतो? ते कोणीही असो, आत्ताच देवाला त्यांना क्षमा करण्यास मदत करण्यासाठी प्रामाणिकपणे का विचारू नये? देवाला सांगा की त्यांच्याबद्दल कटुता बाळगल्याबद्दल तुम्हाला खरोखर खेद वाटतो. तो तुम्हाला मदत करेल.

लक्षात ठेवा, जेव्हा तुम्ही त्या व्यक्तीला क्षमा करता तेव्हा तुम्ही ते “ख्रिस्ताच्या फायद्यासाठी” करत आहात—त्याला संतुष्ट करण्याच्या एकमेव हेतूने. आणि क्षमा हे कधीही बदला न घेण्याचे वचन आहे आणि कधीही मागील पापे आठवण करणार नाही—विशेषत: अपराध्याने ज्या पापांचा पश्चात्ताप केला आहे! क्षमाशीलता तुम्हाला अंतर्गत अशांततेच्या वेदनांपासून दूर जाण्यास मदत करेल.

माफीचा पर्याय म्हणजे दुखापत, कटुता, राग, संताप आणि आत्म-नाश यांची कधीही न संपणारी प्रक्रिया आहे. त्याची किंमत आहे का?